Stephanie

“Ik heb geleerd om pauzes te nemen. Dingen op afstand te bekijken en te relativeren. Dat is het leuke aan ouder worden. Je staat bewuster in het leven. En als de tsunami komt, dan loop je niet weg, maar blijf je staan. Om eruit te leren en het de volgende keer beter te doen.”

Als achtjarige verhuist Stephanie De Cock van Oost-Vlaanderen naar Hasselt. Ze kent er niemand. “Maar steek me op en schoolbus en op het einde van de rit praat ik met iedereen”. Haar ouders werken zes op zeven in het ziekenhuis. “Ik zat vaak alleen. Dus vroeg mama of ik niet op internaat wilde. Ik zei direct ja.” Een van de leukste tijden van haar leven. “Ik dacht, waauw, ook na de les blijf ik omringd door vrienden.”

Na een zijstap Criminologie – “Het leek in niets op CSI” – volgt Stephanie maatschappelijk werk in Leuven. “Een richting van mensen, voor mensen. Dat paste bij mij.” Tijdens haar aanvullende D-cursus start ze parttime bij Slachtofferhulp in Leuven. Leerrijk, maar heftig. “Van de ene op de andere dag zit je niet meer in je veilige studentencocon, maar word je geconfronteerd met het donkerste van de mens.”

Haar collega’s leren haar hoe ze best daarmee omgaat. “Empathie tonen maar je professionele afstand bewaren. Anders ga je er onderdoor.” Die houding komt ook van pas als sociaal werker in Mechelen. “Maar na een tijd besef je dat je de wereld niet kan veranderen.”

Ze keert terug naar Hasselt en start bij een uitzendkantoor. “Een totaal andere cultuur. Snel. No-nonsense. Mét heldere doelstellingen. Dat resultaatgerichte was een eyeopener.” Ze werkt er zeven jaar in een hecht team tot een reorganisatie haar doet overstappen naar een automotive-bedrijf. “Ik kwam terecht in een HR-powerteam. We gingen ervoor. Keihard.” Tot alweer een reorganisatie ook aan dit verhaal een einde maakte.

Vandaag is Stephanie de trotse mama van Tove en Ebe, én … Co’er bij Annelies & Co. “Annelies heeft een duidelijke visie. Na twee dagen voelde ik al: ik heb mijn plek gevonden om te doen wat ik graag doe. Om uitgedaagd te worden en beter te worden in het boeiende gegeven van HR. Onder de vleugels van Annelies, Nico en collega’s met bakken ervaring. Dat kan alleen maar goedkomen.”

Favoriete Co: collega’s. Of beter nog: collegialiteit. Wanneer we voor elkaar zorgen, kunnen we elkaar versterken. Elkaar laten groeien. Professioneel én als mens.